Liefdesgedichten » Schuldgevoel gedichten » gekwetst

Ingezonden door
Bunny

Geplaatst op
10-08-2015

Beoordeel gedicht

 
 
 
 
 
 

Er is 2 keer gestemd.

Tags

Gedicht delen

Twitter Deel op Twitter
Facebook Deel op Facebook

gekwetst

Jij hebt men hart gestolen
ik het jouwe gekwetst
je loopt er nu mee rond te dolen
je hebt weer je muurtje gemetst

hoe kan ik het weer doorbreken
en zet ik de stenen opzij
door men hart te laten spreken?
men grote liefde ben jij

hoe win ik weer je vertrouwen
aan liefde voor je is geen gebrek
hoe laat ik je weer van me houwen
startend met een gesprek?

ik wil je echt niet verliezen
niet nu, en ook nooit
en als ik moet kiezen
jij, jou maar liefst ongekooid

maar leg me aan banden
stel grenzen echt waar
want ik draag je op handen
maar verlies mezelf soms, zo raar

ik wil weer alles als voorheen
wij gelukkig samen
wij samen één

de pijn van de stilte is ondraaglijk
het gemis van je knuffel een ramp
je liefde is heel behaaglijk
je missen voelt als een kramp


Reacties op 'gekwetst'

Nog geen reacties

Reageer als eerste op dit gedicht, vul je reactie hieronder in.

 

Reageer op 'gekwetst'

Naam:
E-mailadres:
Reactie:
 
Typ de code over:
We gebruiken je gegevens alleen om te reageren op je bericht. Meer info lees je in onze Privacy & Cookie Policy. (opent in nieuw venster)

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!