LiefdesGedichten

Hoe kom ik dit te boven?

Fonkelende oogjes,
een stralend mooie glimlach,
accentueerde mijn glanzende lippen.
De liefde had me aangeraakt.
Ik voelde een warme gloed diep vanbinnen,
wat heb ik hier lang op gewacht,
eindelijk, het opperste geluk.
Telkens weer opnieuw gaf je me een teder kusje,
nu eens op mijn voorhoofd, dan eens op mijn hand,
maar steevast eindigde je op mijn lippen.
Het was eentje niet van brons,
ook niet eentje van zilver,
neen, jouw kussen waren keer op keer van goud.

Je keek altijd heel zachtjes in mijn ogen,
ik zwijmelde dan telkens helemaal weg.
Eventjes ver weg van alle zorgen van de dag,
in mijn eigen droomachtige wereld.
Jij zorgde voor een nieuw, fel kleurtje in mijn leven,
je toverde weer een lach op mijn gezicht.
Je maakt van mijn leven terug een feest,
we hielden van elkaar, ieder om ter meest!

Diepbedroefde oogjes,
en een blik op oneindig.
Glinsterende tranen,
lopen hartverscheurend over mijn wangen, tot aan mijn lippen.
Gedachten spoken door mijn hoofd,
vragen schieten me te binnen.
Waarom doe je me dit aan?
Waarom laat je me plots alleen?
Waarom zie je me plots niet meer staan?
Het voelt aan als een steek,
eentje in mijn hart.
Ik kom dit nooit meer te boven,
enkel jij deed me terug in de liefde geloven.

Ik mis jouw zachte blik in mijn ogen,
Nachtmerries vervangen de plaats van mijn zoete dromen.
Ook de zorgen voel ik stilletjes weer opkomen,
mijn leven lijkt enkel nog grijs en zwart,
op mijn gezicht bespeur hoogstens een grijns,
in plaats van die lieve, zoete lach.
Mijn leven is er precies eentje van kommer en kwel,
hopelijk hijst er binnenkort een andere liefdesvlag!