LiefdesGedichten

gepest

Wie ziet mijn tranen stromen,
mijn lang verloren dromen
en de pijn door jouw gemaakt
In eindeloos gepest kapot gekraakt.

Iedere morgen met tegenzin
loop ik doorheen mijn herinnering
en om de hoek daar vind ik jouw
waardoor ik niemand meer vertrouw.

Stiller en stiller en meer in mezelf
jouw woorden als pijnlijk verderf
al was ik onzichtbaar en niet langer hier
op de één of andere manier
heb je mij steeds weer in t ’vizier.

En opnieuw die handen die slaan
gruwelijke pijn, ik wil niet langer bestaan
en weer die voeten die schoppen
terwijl ik mij nergens kan verstoppen.

Jaren van gepest hier in mijn hoofd
als een nachtmerrie aan mij belooft
maar geloof me, vertrouw op wat ik zeg
want ooit op een dag eindigt deze lijdensweg