Liefdesgedichten » Algemene liefdesgedichten » eenzaam en verlaten

Ingezonden door
Archief

Geplaatst op
16-05-2010

Beoordeel gedicht

 
 
 
 
 
 

Er is 0 keer gestemd.

Tags

Gedicht delen

Twitter Deel op Twitter
Facebook Deel op Facebook

eenzaam en verlaten

eenzaam en verlaten schrijf ik deze woorden op papier.
ik wil je omhelzen maar je bent niet hier.
als ik trug blik op ons verleden voel ik me ongelukkig voor het heden.
ik zie een foto van vroeger uren zo verliefd en heel gelukkig, maar het mocht niet eeuwig duren.
nooit gedacht dat onze liefde stuk zou gaan.
maar toch wilde ik mijn eigen weg inslaan.
echter op 1 ding had ik niet gedacht.
mijn hart houd meer van jouw dan verwacht.
ik leefde al jaren met een muur om me heen,
en zelf jij kwam daar niet door heen.
nu mijn muur dan eindelijk is afgebroken.
blijkt ook mijn hart te zijn gebroken.
hier zit ik dan helemaal alleen zonder jouw aanwezig.
mischien moet ik proberen jouw te vergeten.
maar ik bezef dat dat onmogelijk is.
want elke keer voel ik weer dat vreselijke gemis.
tranen in me ogen, tranen van verdriet.
met mijn ogen open of dicht.
elke keer zie ik jouw gezicht.
hoor nog steeds je stem en je lieve lach.
ik heb je verlaten maar voel de pijn nog elke dag.
hoe kon ik zo stom zijn?
ik zit hier nu met mijn verdriet,omdat ik dacht dat je niet meer van me hield.
dacht ik soms dat ik alles zomaar kon vergeten?
ik had toch beter kunnen weten.
nu moet ik proberen door te gaan.
maar ik kan het niet , daarvoor voel ik teveel verdriet.
in mijn hart zo alleen die vreselijke pijn.
omdat ik zo graag met je wilde zijn.
dat ik nog steeds van je houw is nu wel duidelijk.
maar voor jouw waarschijnlijk onbegrijpelijk.
ik besef heel goed dat ik je verdriet heb aangedaan.
en daardoor zal ik mischien wel nooit meer naast jouw zijde staan.
mischien ben ik je nu voor altijd kwijt.
maar geloof me dat het me heel erg spijt.
alleen met spijt kun je liefde niet trugwinnen.
daardoor voel ik ook die extra pijn van binnen.
je kreeg niet van mij de liefde zoals het hoort.
maar ik weet mijn hart aan jouw toebehoort.
mijn liefde voor jou is nog steeds niet voorbij.
al is er mischien geen hoop meer voor mij.
graag zou ik mijn hart weer aan je willen geven.
en je laten zien hoeveel ik van je hou, of is het nu te laat?
jou verlaten is de grootste fout uit me leven.
ik ril en voel me beven.
alle nachten zijn zo kaal en kill.
nee dat is niet wat ik in mijn verdere toekomst wil.
dat ik me groot hou is alleen maar schijn.
want een leven zonder jouw zou het einde van mijn leven zijn.


Reacties op 'eenzaam en verlaten'

Nog geen reacties

Reageer als eerste op dit gedicht, vul je reactie hieronder in.

 

Reageer op 'eenzaam en verlaten'

Naam:
E-mailadres:
Reactie:
 
Typ de code over:
We gebruiken je gegevens alleen om te reageren op je bericht. Meer info lees je in onze Privacy & Cookie Policy. (opent in nieuw venster)

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!