Liefdesgedichten » Schuldgevoel gedichten » Rust in vrede

Ingezonden door
Archief

Geplaatst op
31-07-2007

Beoordeel gedicht

 
 
 
 
 
 

Er is 8 keer gestemd.

Tags

Gedicht delen

Twitter Deel op Twitter
Facebook Deel op Facebook

Rust in vrede

ik mis je
die lach die me rust gaf
die mij blij maakte als ik het weer even te druk had
dat anderen je soms vergeten waren dat was je allang zo zat
zocht aandacht maar je kreeg het nooit in ontvangst
je was bij me, het gevoel wat ik dan had
ik zat in de klas, jij was onderweg
greep je kans, en toen was je weg
er werd nog uren getwijfeld
de dood was nog niet rond
vele tranen vielen
zoals jouw bloed op de grond
je gaf het op
je wou niet meer vechten
je wist wat je stond te doen
begon je aan het licht te hechten
was dit dan het lot
het lot dat je wou?
heb je nu de aandacht?
die ik altijd geven zou?
zoveel vragen .. maar er vallen geen antwoorden te krijgen
ach ik sluit m'n ogen en dan blijf ik maar zwijgen
het spijt me, ik leef elke dag met spijt
hadden wij geen ruzie gehad, was ik jou misschien niet kwijt
of wel? , ach ik weet het ook niet
wat hebben wij er nou aan dat jij ons verliet
ik moet je laten gaan, maar die tijd is nog niet rijp
elke nacht, elke dag, is dit wat aan me slijt
ik lach naar je foto & ik barst van binnen
tranen sprinten, moet ik weer opnieuw beginnen
nooit gedacht, nooit gehoopt dat het zo zou aflopen
je hebt je vleugels gekregen dus spreid ze open
neem je rust kan je eindelijk tevreden zijn
rust in vrede , elke dag leef ik met spijt


Reacties op 'Rust in vrede'

Nog geen reacties

Reageer als eerste op dit gedicht, vul je reactie hieronder in.

 

Reageer op 'Rust in vrede'

Naam:
E-mailadres:
Reactie:
 
Typ de code over:
We gebruiken je gegevens alleen om te reageren op je bericht. Meer info lees je in onze Privacy & Cookie Policy. (opent in nieuw venster)

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!