Liefdesgedichten » Liefdesverdriet gedichten » Waarom toch...
Waarom toch...
Bekritiseer me niet zo,
perfect ben ik niet.
Laat me in mijn waarde,
mijn verdriet is wat je niet ziet.
Laat me los,
ik voel me gevangen.
Laat me vrij,
dan blijf ik bij je hangen.
Altijd denk je het verkeerde van me,
ik heb je nooit wat misdaan.
Ik zou liegen en bedriegen,
Laat hierom menige traan.
Dat wil je niet zien,
luisteren doe je niet.
Je weet altijd alles zo goed,
je doet me veel verdriet.
Je weet niet wat echte liefde is,
zegt wel dat je van me houd.
Je beschuldigd me alweer,
omdat je mij niet vertrouwd.
Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten,
luid het spreekwoord.
Vanzelf val je ooit door de mand,
maar ik voor jou heb ik geen koord.
Je verziekt het voor jezelf,
Belangrijk voor je is drank.
Daar mag ik niks van zeggen,
waar ik voor bedank.
Wat doe ik hier nog,
dat vraag ik me af.
Ergens hou ik nog van jou maar,
ik moet het koren scheiden van het kaf.....
Reacties op 'Waarom toch...'
Reageer als eerste op dit gedicht, vul je reactie hieronder in.
Reageer op 'Waarom toch...'
Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!