LiefdesGedichten

Een vrouw met een gouden hart...

Bliksem, donderslag, de wereld vergaat.
Wanhoop en angst,
nu jij zo plotseling voor je einde staat.
Als jouw vriendin voel ik de pijn,
je verdriet snijdt door me heen.
Hoe zal jij je voelen, vast heel erg alleen.
Een moeizame weg die jij moet gaan
en ik voel mij zo machteloos
met lege handen staan.
Een vrouw met een hart van goud
en opeens weet je 'ik word nooit oud'.
Hoe graag zou jij nog veder leven
maar het is jou, je man en kinderen niet gegeven.
Door jouw tranen heen zeg je nog lachend:
Ze hebben mij boven zeker al nodig!
Maar, lieve schat, hier ben je ook niet overbodig!
Je stond drie maanden terug nog volop in het leven
In onze vriendschap, al vele jaren,
hebben wij zo veel gedeeld,
gouden tijden, maar ook wel nare.
Altijd was jij er als ik je nodig had,
je helpende hand, een lief gebaar
en altijd weer stond jij voor me klaar.
Jouw kinderen, mijn kinderen
het maakte niets uit,
jouw moederhart is groot.
Als jij maar iemand helpen kan,
waarom moet jij in godsnaam dood!
Zelfs nu in al jouw strijd
weet jij nog veel troost geven.
Wij moeten wennen in z'n korte tijd
om zonder jou toch door te leven.
Lieve...., onze vriendschap koester ik
en zal jou nooit vergeten.
Een ieder die jou heeft gekend
die zal dat ook wel weten.
Later zal ik ooit weer glimlachen
als ik dan aan je denk.
Trots dat ik jouw vriendin mocht zijn
dat was en is een mooi geschenk!